Hoe een kleuter met een X- en een O-been 2 WK's won

---

Bij zijn geboorte bleek Manuel Francisco dos Santos' linkerbeen zes centimeter langer dan het rechter. Dat rechter was een X-been. Om zich te kunnen voortbewegen, kromde hij zijn linkerbeen extreem ver naar buiten. Het gevolg: een O-been en een X-been.

Het straatboefje, dat nooit leerde lezen of schrijven, ontpopte zich op het pleintje als een kreupel dribbelgenie. Dus meldde de jongeman, die op zijn vijftiende jaar al trouwde, zich aan bij een voetbalclub, Vasco de Gama. Toen de trainer dat O- en X-been zag, kon Garrincha ("kleine vogel" in het Portugees) echter meteen weer vertrekken.

Maar Botafogo uit Rio dorst het wel met hem aan, en beleefde van 1953 tot 1965 gigantisch veel plezier aan de virtuoze vleugelartiest met zijn merkwaardige motoriek. En het publiek lag constant dubbel als het showbeest tegenstanders die hij allemaal Joao (oftewel Jan) noemde, voor aap zette.

Tussen '54 en '66 speelde de publieksspeler vier WK's voor Brazilië, meestal aan de zijde van de efficiënter voetballende Pele. Tijdens het WK 1962 scoorde hij twee doelpunten in de kwartfinale en ook nog eens twee in de halve finale.

Maar Mané bleef een voetballer met het denkvermogen van een blije kleuter, zoals psychologen hem omschreven. Een voorbeeld? Toen na de gewonnen WK-finale in 1962 een uitbundige radioverslaggever hem op het veld de microfoon onder de neus duwde en brulde: "Twee woordjes alsjeblieft voor het Braziliaanse volk," riep hij "Dag microfoon!" en huppelde vrolijk het veld af.

---

Samengevoegd uit 2 stukken: "Over Garrincha" van Rob Vente, Haagsche Courant, en een hoofdstuk over Garrincha uit "Goal - great moments in World Cup history" van John S. Snyder. Overigens weet deze laatste schrijver de handicap van Garrincha niet een een geboorte-afwijking, maar aan polio tijdens zijn kinderjaren.