Panenka onbekend bij Panenka-imitator
Lang niet alle spelers kennen hun klassiekers, zo bleek dit weekend in België weer eens. Lierse SK-spelverdeler Marius Mitu benutte tegen KV Oostende een strafschop door doelman Stefaan Thieren met een stiftbal te verschalken.
Na afloop werd de Roemeense revelatie in de Eerste Klasse door zijn slachtoffer gefeliciteerd met zijn geslaagde Panenka-imitatie. "Panenka wie?," reageerde Mitu oprecht verbaasd. "Ik ken hem niet. Van Der Straeten maakte me er na de partij attent op. Zo'n penaltydoelpunt heet blijkbaar een Panenka-strafschop," liet Mitu weten in Het Laatste Nieuws.
Voor Mitu was het nieuw dat Antonin Panenka hem in de finale van het EK 1976 tegen West-Duitsland was voorgegaan. De Tsjechoslowaak werd wereldberoemd door de bal bij de beslissende penalty treiterig langzaam over Sepp Maier heen te lobben, waardoor Tsjechoslowakije Europees kampioen werd.
Bij die van Mitu stond er minder op het spel en indruk wilde hij er niet mee maken. "Of het een geniale ingeving was? Zo'n jonge doelman duikt altijd snel plat in de hoek. Dat wist ik. Daarom dat ik het uitprobeerde," aldus de nuchtere doelpuntenmaker.
De beroemde penalty van Panenka in 1976. Later vertelde Antonin Panenka dat deze strafschop het resultaat was geweest van een wedstrijdje dat hij dagelijks hield met de keeper van zijn club Sparta Praag na afloop van de training. Panenka nam een aantal penalty's; miste hij er eentje, dan moest hij een biertje betalen voor de keeper. Scoorde hij ze allemaal, dan was het biertje voor Panenka.
Omdat de keeper steeds beter doorhad hoe Panenka zijn pingels nam, werden de trappen steeds creatiever en Panenka ontdekte dat deze lob-variant er bijna altijd in ging. Hij twijfelde dan ook niet toen hij later dat seizoen oog in oog stond met de arrogante Bayern-goalie Maier voor de beslissende penalty om het Europees Kampioenschap. De wereld verklaarde Panenka voor gek dat hij op zo'n moment met een trucje kwam, maar voor Panenka was het geen trucje, het was een zekerheidje. (Bron: VI)
VI.nl, 26 oktober 2004